មូលហេតុអ្វីបានជាមានបុណ្យកឋិនទានក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា?

មូលហេតុអ្វីបានជាមានបុណ្យកឋិនទានក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា?

ប្រពៃណី​បុណ្យ​ទាក់​ទង​នឹង​ព្រះពុទ្ធសាសនា​មាន​ច្រើន​ ក្នុង​​នោះ​មាន​បុណ្យ​វិសាខ​បូជា បុណ្យ​មាឃ​បូជា​ជា​ដើម​ ហើយ​បុណ្យ​នីមួយៗ​សុទ្ធ​តែ​មាន​រឿង​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​ឡើង​។​ ក្នុង​ទីនេះ​សូម​រៀប​រាប់​អំពី​មូល​ហេតុ​ដែល​​នាំ​ឲ្យ​កើត​កឋិន​ទាន​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា។ បើ​តាម​គម្ពីរ​វិនយ​បិដក​ភាគ​៩ ត្រង់​កឋិន​ក្ខន្ធកៈ បាន​និយាយ​បញ្ជាក់​អំពី​ប្រភព​​នៃ​កឋិន​ដូច​តទៅ៖
ក្នុង​បឋម​ពោធិ​កាល ព្​រះបរម​សាស្តា​ទ្រង់​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ប្រើ​ប្រាស់​បង្សុ​កូល​ចីវរ (ភិក្ខុ​សង្ឃ​បង្សុកូល/​ទាញ​​យក​​ក្រណាត់​សំពត់​ដែល​គេ​រុំ​ជាប់​នឹង​សាក​សព​ផ្លុង​ចោល​ក្នុង​ព្រៃ) ពុំ​ទាន់​ឲ្យ​ប្រើ​នូវ​គហបតី​ចីវរ​ (ចីពរ​ដែល​គេ​កាត់​ដេរ​រួច​ជា​ស្រេច) នៅ​ឡើយ​ទេ។ លុះ​ក្រោយ​មក​ ពេល​​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​គង់​ចាំ​ព្រះ​វស្សា​នៅ​វត្ត​ជេត​ពន​ជិត​ដល់​ថ្ងៃ​ចូល​ព្រះ​វស្សា មាន​ភិក្ខុ​៣០​អង្គ​នៅ​ស្រុក​បាវា​ប្រាថ្នា​ចង់​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ​មុន​ថ្ងៃ​ចូល​ព្រះ​វស្សា​ តែ​មក​មិន​ទាន់ ​ក៏​ចូល​វស្សា​​នៅ​ជន​បទ​​មួយ​ត្រង់​កណ្តាល​ផ្លូវ។ លុះ​ដល់​ថ្ងៃ​ចេញ​វស្សា ភិក្ខុ​ទាំង​៣០​អង្គ​នោះ បាន​បវារណា​ចេញ​វស្សា​ហើយ ទើប​នាំ​គ្នា​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ។ ដោយ​ពេល​ដែល​ភិក្ខុ​មក​នោះ​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ច្រើន​ពេក ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ មាន​ស្បង់​ចីពរ​ទទឹក​ជោគ​ដោយ​ទឹក​ភ្លៀង ហើយ​ដោយ​ហេតុ​តែ​ចង់​ឃើញ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ព្រះ​អង្គ​ឆាប់ៗ​ ក៏​នាំ​គ្នា​ចូល​​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គំ​ទាំង​ស្បង់​ចីពរ​ទទឹក​នោះ។ ព្រះ​អង្គ​ទត​ឃើញ​ដូច្នោះ​ ក៏​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​​ទទួល​សំពត់​​កឋិន​ដែល​ជា​គហបតី​ចីវរ​បាន ហើយ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា ភិក្ខុ​ដែល​បាន​ទទួល​ក្រាល​គ្រង​អនុមោទនា​កឋិន​នោះ​ត្រូវ​បាន​នូវ​អានិសង្ស​៥​យ៉ាង។
ភិក្ខុ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​ក៏​​បាន​ទទួល​កឋិន​ចីវរ​អំពី​គហបតី​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក។​ របៀប​​ធ្វើ​កឋិន​ទាន​នេះ ​គេ​ធ្វើ​ ដោយ​នាំ​សំពត​ចីវរ​ទៅ​ប្រគេន​ព្រះ​សង្ឃ​ដែល​បាន​គង់​ចាំ​វស្សា​៣​ខែ​នៅ​ក្នុង​វត្ត​ណា​មួយ កឋិន​នេះ​ជា​ទាន​ដ៏​វិសេស ព្រោះ​ខុស​ប្លែក​ពី​ទាន​ផ្សេងៗ​​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ដោយហេតុថា៖ ទី​១.ប្លែក​​ដោយ​កាលៈ បុណ្យ​នេះ ​មិន​អាច​ធ្វើ​រាល់​ថ្ងៃ​ខែ​បាន​ទេ ពោលគឺ​ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ក្នុង​១​ឆ្នាំ​ធ្វើ​ម្តង​​សម្រាប់​វត្ត​មួយ​ គឺរវាង​២៩​ថ្ងៃ ធ្វើ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​ក៏បានដោយ​ចាប់​ផ្តើម​ពី​ថ្ងៃ​១​រោច​ខែ​អស្សុជ​ដល់​ថ្ងៃ​ពេញ​បូរណ៌មី​ខែ​កត្តិក។ ទី​២.ប្លែក​ដោយ​វត្ថុ​ គឺ​សំពត់​ដែល​ជា​កឋិន​វត្ថុ​បាន​តែ​ស្បង់ ចីពរ ឬសង្ឃាដី ដែលដេរ​កាត់​​​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ពុទ្ធប្ប​ញ្ញតិ្ត តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ ហើយ​ក្នុង​ចំណោម​វត្ថុ​ទាំង​៣​នេះ ភិក្ខុ​អាច​ក្រាល​គ្រង​តែ​មួយទេ។ ទី​៣.ប្លែក​ដោយ​អំពើៈ បុគ្គល​អ្នក​ធ្វើ​ គប្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឹម​ត្រូវ​ទៅ​តាម​ពុទ្ធប្បញ្ញតិ្ត ហើយ​ព្រះ​សង្ឃ​ក្រាល​គ្រង​ក៏​ត្រឹម​ត្រូវ​ទៅ​តាម​ពុទ្ធ​ប្បញ្ញត្តិ​ដែរ​ ទើប​កើត​ជា​កឋិន​ ហើយ​បាន​អានិសង្ស។ ទី​៤.ប្លែក​ដោយ​អានិសង្សៈ បុគ្គល​អ្នក​ធ្វើ​បាន​អានិសង្ស​៥ ហើយ​ភិក្ខុ​អ្នក​ទទួល​​​បាន​អានិសង្ស​៥​​ដូច​គ្នា​​ដែរ​។ ទី​៥.ប្លែក​ដោយ​​បដិគ្គាហកៈ​(អ្នក​ទទួល) អ្នក​ទទួល​បាន​តែ​ភិក្ខុ​ដែល​គង់​ចាំ​វស្សា​រយៈ​ពេល​៣​ខែ​ក្នុង​វត្ត​នោះ ចំពោះ​ភិក្ខុ​ដែល​គង់​ចាំ​វស្សា​នៅ​វត្ត​ផ្សេង​មិន​អាច​មក​ទទួល​បាន​ទេ៕
អត្ថបទដោយ៖​ ឈួន​ ល័ក្ខ
កែសម្រួលដោយ៖ មត សុមឿន

Comments

Popular posts from this blog

និទានអប់រំ

Why You Should Pursue Higher Education

និទានអប់រំអំពីជីវិត និងការសិក្សា