តើជំនឿអាបធ្មប់កើតមានតាំងពីពេលណា?
តើជំនឿអាបធ្មប់កើតមានតាំងពីពេលណា?
ជំនឿអាបធ្មប់ គឺជាជំនឿដែលសង្គមខ្មែរយើងមានតាំងពីសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រមកម្ល៉េះ។ តើជំនឿនេះ វាកើតឡើងដូចម្តេច ហើយមានលក្ខណៈបែបណាខ្លះ បានជានៅក្នុងសង្គមខ្មែរយើងតែងតែមានការខ្លាចរអាទៅវិញ? យោងតាមសៀវភៅសាសនាប្រៀបធៀប សម្រាប់ពុទ្ធិកវិទ្យាល័យថ្នាក់ទី១០ របស់ព្រះមហា ទូច ម៉ៃ បានរៀបរាប់ថា៖
ជាទូទៅ គេតែងកត់សម្គាល់ថា នៅពេលយប់ព្រលឹងអាបធ្មប់ ដែលប្រថាប់នៅក្នុងខ្លួនមនុស្សស្រីអាចចេញទៅរកស៊ីនៅខាងក្រៅ ដែលខណៈនោះក្បាលត្រូវដកចេញពីដងខ្លួន។ អាបនេះធ្វើដំណើរដោយហោះហើរ រកស៊ីគ្រឿងចំណីអាហារសម្រាប់ខ្លួនគេ មានដូចជា វត្ថុចំអាបគ្រឿងស្មោកគ្រោក ជាឈាមនៅតាមថ្លុក ជ្រាំ និងកូនក្អុកក្អាត់ បញ្ចេញពន្លឺពណ៌ខៀវភ្លឺថា្ល មានទំហំប៉ុនកូនចង្អេរ។ អាបតែងតែធ្វើដំណើរវិលត្រឡប់មកកាន់ទីកន្លែងរស់នៅរបស់ខ្លួនវិញ មិនឲ្យហួសពេលថ្ងៃរះឡើយ។
គេបាននិទានថា ប្រសិនបើការវិលត្រឡប់មកចូលដងខ្លួនវិញឲ្យហួសពេលថ្ងៃរះ ស្រ្តីដែលចេះអាបនោះនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនរបស់គេ ព្រោះក្បាល និងពោះវៀនពុំអាចចូលទៅភ្ជាប់ក្នុងដងខ្លួនបានឡើយ។
អំពើអាបគឺជាសភាវអាក្រក់ ដែលតែងរងភ័យខ្លាចការធ្វើបាបពីអ្នកស្រុក ដោយដាក់បន្លាស្រាស់នៅតាមកន្លែងស្មោកគ្រោក ឬនៅក្រោមផ្ទះអ្នកស្រុក ដែលសម្រាលកូនរួច។ គ្រូអាបធ្វើកិច្ចការពារអាបតាមវិធីស្រាស់បន្លាក្រោមផ្ទះយ៉ាងដូច្នេះ។ បើខ្លួនអាបស្លាប់ មនុស្សដែលមានជាប់សិល្បិ៍មន្តសណ្ឋិតនោះ ក៏អាចស្លាប់ដូចគ្នាដែរ។ គ្រូអាបអាចសម្លាប់អាបបានដោយសារការដកកិច្ចតាមរយៈសម្តី។ ជំនឿលើអាបធ្មប់នេះ ពុំមែនមានតែនៅក្នងសង្គមខ្មែរនាពេលចុងក្រោយនេះទេ គឺមានតាំងពីសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រមកម្ល៉េះ។ ក្រៅពីជនជាតិក្នុងអំបូរខ្មែរ-មន មានជនជាតិមួយចំនួនទៀតនៅក្នុងអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដូចជាជនជាតិម៉ាឡេស៊ី ថៃ ឡាវ ក៏ពួកគេមានជំនឿលើអាបធ្មប់នេះដែរ។ អ្នកដែលមានជំនឿលើអាបធ្មប់នេះច្រើនជាងគេ គឺនៅក្នុងសហគមន៍ ដែលមានជនជាតិខ្មែររស់នៅ។ ចរន្តវប្បធម៌តាមលក្ខណៈជីវចលនិយមខាងលើនេះ អាចបង្ហាញនូវចំណាស់នៃជំនឿនេះយ៉ាងប្រាកដ។
ប្រពៃណីលើជំនឿអាបធ្មប់នេះ អាចឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈអក្សរសិល្បិ៍របស់អ្នកស្រុកខ្មែរយើង ដែលបានកើតចេញពីខឿនវប្បធម៌នាសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ អាចនឹងត្រូវសាបរលាបជាបណ្តើរៗ នៅពេលដែលសង្គមខ្មែរកាន់តែមានភាពជឿនលឿនខាងវិទ្យាសាស្ត្រ៕
អត្ថបទដោយ៖ ឈួន ល័ក្ខ
កែសម្រួលដោយ៖ មត សុមឿន
Comments
Post a Comment